Na een lange periode van wedstrijdloosheid, wat voor een deel van de bemanning gelijk staat aan een betekenisloos leven, en een bijna even lange tijd zonder bruin fruit, wat voor een deel van de bemanning gelijk staat aan een betekenisloos leven, mochten wij eindelijk weer eens optreden.
Het optreden vond plaats in het Utrechtse studentensportbolwerk a.k.a. de hel van Protos. Het tijdstip van optreden was niet studentikoos, namelijk al om 13.30 uur.
De voorbereiding op ons optreden was verre van ideaal, omdat coach Bob besloten had om lekker een week de Portugese zon op te zoeken en daar na terugkomst nog even een weekje van bij moet komen. Daardoor konden wij niet genieten van de training van onze toptrainer en ook niet gebruikmaken van zijn onnavolgbare coachkwaliteiten.
Op de oproep wie ons dan trainen wilde geven kwamen binnen 2 minuten al 2 reacties binnen.
De trainer van heren 1 zag kans eindelijk deze talenten trainen te mogen geven en reageerde in 1.37 minuut. Dat was 2 seconden sneller dan de trainer van het talententeam Dames 8. Wij moesten deze enthousiaste trainer dus teleurstellen en kregen deze week trainen van Sven, die de wedstrijd ook coachte. De wedstrijd die het (volgens een aantal wat oudere leden van onze club, zelfbenoemde) Vlaggenschip der Vereeniging moest spelen zonder onze libero. Deze man is even een week in de, gelukkig voor hem iets meer dan vorige week aanwezige, sneeuw aan het spelen.
Door de afwezigheid van de libero en een aan H3 uitgeleende speler, waren wij met 9 man, dus slechts 2 wissels op de bank.
Deze waren ook hard nodig, omdat onze Volendammer in de 1e set wat last had van stijve nekharen en onze jonge dia de bal in de 3e set zo hard in de blokkering sloeg en deze nog harder terug op zijn neus kreeg dat hij 3 rollen WC-papier nodig had om het bloeden te stelpen.
Wij eindigden de wedstrijd daardoor in een flinke fantasieopstelling, omdat op de libero, p/l en dia spelers stonden die daar normaal niet te vinden zijn. Vooral onze blonde mid was op de dia een openbaring!
Het enige dat deze mid/dia enigszins tegenhield was zijn haar. Hij was, ondanks zijn drukke bezigheid met het haar opzij vegen, veelvuldig aan het scoren. Wij hebben wel een verzoek aan de lezers: Heeft iemand voor hem een haarspeldje, zodat hij zelfs nog beter kan presteren?
De wedstrijd was niet van hoogstaand niveau, waarbij opvallende fouten gemaakt werden.
Een spelverdeler die een bal voor zijn voeten uit laat vallen, terwijl deze zeker 40cm binnen de lijnen de grond raakt. In de 1e set aanvallers die de ballen ongeveer 8 keer in een rechte lijn tegen de muur sloegen (wel hard) en in de 4e set een mid/dia die een sprongserve produceerde terwijl zijn afzet ca 80 cm binnen de lijnen plaatsvond. Op matchpoint hadden wij ook nog een dia/pl die het blok van de studenten uit Utrecht even wilde testen. Na 4 succesvolle testen besloot hij de 5e bal wel loeihard langs het blok te slaan.
Spelers, huisfotograaf en publiek waren het over één ding eens. Het was een zeer vermakelijke pot!
Wij wilden wel meer niveau neerzetten, maar blijkbaar was dat niet mogelijk met spelers die elkaar voor de wedstrijd nog de beste wensen moesten doen, omdat zij elkaar nog niet gezien hadden.
Het bleek ook niet nodig, want zelfs een 24-21 achterstand in de 1e set konden wij, dankzij een geweldige sprongserviceserie van de man die het best presteert onder druk, de set winnend afsluiten.
Na deze moeizame 1e set zijn wij verder niet meer in de problemen gekomen en hebben wij netjes 4-0 gewonnen. (28-30, 18-25, 19-25, 16-25).
Wij hopen dat de jongens van het 1e gezien hebben hoe je met veel plezier een wedstrijd kan spelen en winnend af kan sluiten. Zij strijden nu tegen de studenten van Protos en het zou geweldig zijn als zij deze kunnen winnen!
