Onze oud-trainer Piet de Saegher is vorige maand op 90-jarige leeftijd overleden. Hij kwam vorig seizoen nog soms langs in Sporthal Oostzaan om bekenden nog eens te vertellen hoe de volleybalwereld in elkaar stak. Te zien was dat zijn gezondheid achteruitging.
Uit die bezoekjes viel ook af te leiden dat Piet de Saegher een volleybaldier was. Via zijn zoon Derk wilde hij ondanks zijn gevorderde leeftijd alle nieuwtjes weten. Vorig seizoen kroop hij zelfs voor Zaanstad weer op de scheidsrechtersstoel. Na een onwelwording moest hij naar beneden gehesen worden.
De verdiensten voor het volleybal van Piet lagen lang uitsluitend in de arbitrage. Hij floot op grote internationale toernooien en in de top van de eredivisie. Zelf probeerde hij de bal van de grond te houden bij het toenmalige Rust Roest in Zaandam. Als hij later als trainer bij Compaen iets voordeed, probeerden de spelers vooral serieus te blijven.
Het bestuur van onze club was wel benieuwd of Piet zijn kennis van het topvolleybal kwijt zou kunnen bij de ambitieuze dorpsvereniging. Compaen groeide kwantitatief in het begin van de jaren tachtig in de vorige eeuw en wilde ook hogerop.
Het bleek een goede match. De selectie kreeg aanvulling van talenten die bij de jongensaspiranten voor de eerste uit een reeks van nationale jeugdtitels zouden zorgen. De latere international Teun Buijs, Nico van Schaik, Frans Larooi en Klaas Hollebeek voegden zich bij toenmalige toppers als Bob Terweij en Leo Hoekstra.
De veeleisende trainer leerde Compaen winnen. Gezelligheid was leuk, maar het ging om de punten. Hij eiste op alle vlakken perfectie en als die er niet was dan liet hij dat duidelijk blijken. Als spelers niet aan zijn criteria konden voldoen dan hadden ze echt een probleem.
Piet was een persoonlijkheid. Hij deinsde er ook niet voor terug om de goedwillende districtsscheidsrechters te wijzen op zijn grote carrière als volleybalarbiter. In veel gevallen had Compaen daarmee een klein streepje voor. Hij introduceerde ook de teambespreking. Dat gebeurde bij hem thuis. De puberende volleybaltalenten verdeelden hun aandacht tussen papa Piet en dochter Brenda.
Met Piet werd de ploeg kampioen in de promotieklasse, waarbij alle thuiswedstrijden in een afgeladen dorpshuis de Greep gespeeld werden. Het onderwijzersclubje van weleer kwam in het volleybalwalhalla van de derde divisie.
Later, in eind jaren tachtig, was er weer een succes voor onze club in de samenwerking met Piet. Zijn zoon kwam naar Compaen en hij wist zijn Zaan’69-vrienden Erik Gras, eerder spelend in de eredivisie, en Eric de Vries te overtuigen ook naar Oostzaan te komen. Als kers op de taart kwam ook oud-international Martin de Groot ons versterken en dat maakte samen met ontluikende talentjes als Barry Vermeulen en Jelle Nieuwenhuizen Compaen tot een sterk geheel. Via promotiedegradatiewedstrijden wist het team voor het eerst in de geschiedenis de eerste divisie te bereiken. Het is dus duidelijk dat de opmars van Compaen in het landelijke volleybal zeker voor een groot deel aan Piet de Saegher te danken is.
Marcel Vermeulen