Het zijn de donkere dagen voor de feestdagen. Het verhaal speelt zich af in de hel voor huisfotograaf en voorzittter Tjerk Laan: een schemerige sporthal in een duister Katwijk. Een plek waar onze sympathieke tegenstander RVV is verdwaald in een lange, donkere tunnel. Althans, als we naar de ranglijst kijken. Die lange, donkere tunnel zou zomaar de gang naar de kleedkamer kunnen zijn. Energie is duur. Lampen ook. Duisternis… De scheidsrechtersbeoordelaar kijkt op uit zijn diepe gedachten over Japanse whisky. Een diepe, donkere smaak vult zijn herinneringen. Ja! Daar, in de verte buiten het raam van de kantine… een lichtpuntje!
Het zijn de koplampen van de auto’s van Compaen H2. Het wolkendek boven Katwijk opent zich en een heldere ster verlicht de donkere hemel. Spelers komen binnen. Pupillen verwijden zich om zoveel mogelijk zicht te creëren. Sjoerd rekt zijn hamstrings op. Er worden foto’s gemaakt. Hij is Leistungsfähig. Er wordt een volleybalwedstrijd gespeeld. We kunnen nauwelijks zien waar de bal is, maar de toeschouwers zien het licht. Compaen juicht, nog een keer, en nog een keer, en nog een keer. Het is 0-4. Een speler doet zijn trui voor zijn gezicht. Het blijkt in de trui eigenlijk net zo donker als buiten de trui. Er worden weer foto’s gemaakt. De ster aan de hemel flonkert een beetje extra. Is het Divine intervention, zijn het de nieuwe Famas Compaen shirts, of is het gewoon teamwork en kwaliteit?
De conclusie is hetzelfde, we staan bovenaan. In elk geval tot komende zaterdag…
De bitterballen
Een donkere hal, een donkere kantine. Maar voor een kantine noemen we dat sfeervol. Een fel TL-licht schijnt uit de keuken. Er worden duidelijke prioriteiten gesteld in Katwijk ten aanzien van waar de beschikbare kilowatturen worden ingezet. De frituur is warm, het bier en de cola zero zijn koud. Opnieuw goede keuzes van het barteam. We houden van dit barteam, heel veel zelfs. Alleen maar liefde. De bitterballen zijn goedkoop, 6 euro voor 15. Dat schept weinig verwachtingen. Je mag zelf je sauzen pakken, zoals mosterd of mayo. Dat schept hoop, maar de mosterd is bijna op dus het blijkt een halfdode mus. Toch zijn de ballen van prima basisniveau. Iets aan de kleine kant, ietwat dunne korst, maar goed bereid. Je kan het slechter treffen, zoals aan de Laan van Spartaan in Amsterdam. Daarna gaan we naar de Mac in Leiden. Een paar supporters vinden ons zo goed dat ze zelfs bereid zijn om MacDonalds-voer te eten om ons te zien volleyballen. Pure devotie jegens de helderste ster van Katwijk. We waarderen dat, een eervolle vermelding voor Patrick, Pauline en Suus (voor intimi) is bij dezen op z’n plaats.
In het kort…
Barteam: 10 uit 10, als je bij het afrekenen in een sportkantine de vraag ‘was alles naar wens?’ krijgt dan weet je dat je met oprechte gastvrijheid bent ontvangen. Hulde!
Bitterballen: 7 uit 10, basiskwaliteit bal(letje), goed bereid.
Prijzen: 10 uit 10, verenigingskantine zonder winstoogmerk
MacDonalds-voer: 3 uit 10, je denkt van tevoren dat je er trek in hebt, maar als je die babylauwe hap weer naar binnen aan het duwen bent dan dringt de gedachte ‘waarom doe ik dit???’ zich altijd snel op. Burgers -8 punten, gezelschap 10 punten, ijsje 1 punt. Met rokende bandjes weer naar huis voordat MacBurp en de MacPoop zich aandient.
Tekst: Michiel Majoor