‘Laat het vanavond gebeuren, laat het vanavond zo zijn’. Het refrein van het nummer van De Dijk blijft in de middag maar in het hoofd dreunen. Vanavond moet het gebeuren, vanavond moet het zo zijn. Compaen liet het vanavond gebeuren, Compaen liet het vanavond zo zijn. Promotie is een feit.
‘Waar niemand bij stilstaat, waar niemand aan dacht, waar niemand op rekent, waar iedereen op wacht en niet in de lijn’. ‘Wat niemand kan weten, wat niet wordt voorspeld, wat niet valt te zeggen, wat niemand verteld, wat alles laat kloppen, de raadsels, de pijn’. ‘Wat niemand je afneemt, wat niemand verkoopt, wat niet valt te snappen, waar iedereen op hoopt’.
Oh, hoe toepasselijk kan een songtekst zijn. Ergens in april na de degradatie uit de topdivisie zaten drie mannen in een verder verlaten kleedkamer in Sporthal Oostzaan. Compaen was na de tweede leegloop op sterven na dood. De maten Sjoerd van Tol, Bram Bekebrede en Koen van de Wetering besloten de schouders eronder te zetten.
Vriend Jasper had na terugkeer van een verblijf in Duitsland wel weer zin in volleybal, David Bes en Milan Muijs zagen wel heil in de reanimatie, de talenten Evert Hankes en Yanick de Rooij popelden om hun kunnen in het eerste team te laten zien. Jelmer de Jong zette zijn transfer van VV Amsterdam door en het lukte topsetter Nikita Artamonov naar de Twiskepolder te halen. Trainer/coach Mark Schoonen zag het wel zitten om met dit zooitje ongeregeld de competitie in te gaan.
Het was al snel duidelijk dat er een klik in de spelersgroep bestond. Als het geen succesvol seizoen zou worden, dan ieder geval wel een gezellig seizoen. Dat moest met een team dat na een volleybaljaar vol ellende spelvreugde uitstraalde en de harten van het publiek weer wist te veroveren.
Met in de eerste vier wedstrijden drie keer de maximale winst groeide de hoop dat het niet alleen een gezellig, maar ook een goed seizoen zou worden. De vriendschap werd hechter, talenten ontwikkelden zich, de vastberadenheid groter en mogelijk uit ontzag voor die ontwikkelingen bij Compaen morste de concurrentie regelmatig onverwachts punten.
Vanavond liet Compaen het gebeuren, vanavond liet Compaen het zo zijn. In de twintigste wedstrijd van de competitie stelden de Oostzaners de rentree naar de topdivisie – voor de eerste keer geheel op eigen kracht en zonder speelrechtruil of coronacompensatie – veilig. Het blijft knap voor een dorpsclupje met iets meer dan tweehonderd leden. De trots werd nog groter toen Compaen 2 zich enkele uren later na een klinkende zege vrijwel zeker wist te handhaven in de eerste divisie. Met nog twee zekere en twee mogelijke promoties van andere teams kan het 63e levensjaar van de zeeroversclub wel in de gouden annalen worden bijgeschreven.
Heren 1 speelde zaterdag tegen De Burgst zeker geen dijk van een wedstrijd. In de beginfase van de vierde set en bij een voorsprong van 2-1 in sets leek het erop dat er na afloop helemaal geen feestmuziek in The Match zou klinken. Het was niet te zien dat de tegenstander al drie maanden geen pot gewonnen had. Voorafgaand aan de confrontatie in Breda in november deelden beide teams de koppositie in de eerste divisie nog. Daarna kwam er bij de promovendus behoorlijk de klad in.
De bezoekers poetsten hun vechtlust en volleybalkwaliteiten op in Sporthal Oostzaan. Ze speelden in een wedstrijd om niets alsof Compaens concurrenten Next Volley, Limax 2 en Huizen 2 de Brabanders een bierbrouwerij hadden beloofd. Met grote verbetenheid pareerden ze de aanvalsdrift van de koploper, terwijl hun sprongservice bij tijd en wijle behoorlijk pijn deed. In de derde set was er de beloning via winst met 19-25.
Compaen moest behoorlijk aan de bak. De eerste en tweede set eindigden beide in 25-22, waarbij niet geheel toevallig twee keer het laatste punt voor rekening van Milan Muijs kwam. De diagonaalaanvaller was weer opvallend aanwezig.
Toch kwam hij na de derde set op de bank, omdat coach Schoonen besloot het na het verlies helemaal anders te doen. Zoals hij wel vaker dit seizoen met de veelheid aan flexibele spelers de toverdoos kan hanteren.
In de vierde set greep hij terug naar een systeem met twee spelverdelers en mocht Koen van de Wetering in de basis starten. Laatstgenoemde droeg bij aan pass-stabiliteit, pakte twee aanvalspunten, twee blokpunten en een serviceace, David Bes scoorde vier uit vijf smashes en door de omzetting kon Nikita Artamonov aan het net ook vier voltreffers produceren. Na het aarzelende begin ging het tot 10-10 gelijk op, waarna Compaen via 25-14 demarreerde naar setwinst, wedstrijdzege en promotie.
Het feest bleef na afloop bescheiden. De meeste spelers hadden immers verplichtingen bij andere teams. Maar ook was er het besef dat er nog iets mooiers wacht: een kampioenschap. Het laatste zilverwerk van het vlaggenschip van de zeeroversclub dateert uit 2009, toen de beste in de tweede divisie.
Compaen sluit na de paasbreak de competitie af bij US en thuis tegen Inter Rijswijk 2. Daarin moet het gebeuren, daarin moet het zo zijn.
Tekst: Marcel Vermeulen