Het Vlaggenschip der Vereeniging laat zien meer te kunnen dan bij vlagen goed te spelen. Het speelt, gezien de huidige energieprijzen, vandaag zeer energiezuinig.
Met een voltallige, 12-koppige, selectie zitten wij voor de wedstrijd aan de koffie. Helaas is onze coach verhinderd i.v.m. bezigheden elders.
Onze invalcoach/aanvoerder/ballendrager neemt de taak van Bob waar. Hij wil, ondanks de bestuursopdracht niet te promoveren, een dikke 0-4 overwinning zien.
Vooraf is zijn visie op het wisselbeleid helder. ‘Ik kan wisselen als het goed gaat en als het niet goed gaat.’
Tijdens de eerste set wordt hij even in verlegenheid gebracht, want wat doe je dan als het gelijk opgaat? Na het doorhakken van een knoop en de mededeling dat hij dit de volgende keer ook meeneemt in zijn opties, wisselt hij op 18-18. Koen komt voor een dubbele wissel in het veld en met de winst van deze set (19-25) bewijst hij zijn waarde.
In de 2e set starten dezelfde 7 spelers. Kevin, Lars, Levi, Misha, Fred, Bram en Mike.
Ook deze set wordt eenvoudig gewonnen. 15-25
Het gaat wel zeer eenvoudig en zonder noemenswaardige inspanning te leveren.
Dit verleidt de interimcoach tot de volgende uitspraak: ‘We spelen in de 2e versnelling, we hebben er nog 3 over. Ik ben heel benieuwd wat er in de hoogste versnelling gebeurt.’
Helaas blijven wij benieuwd, want een hogere versnelling is pas nodig op de terugweg en zeker niet tijdens deze wedstrijd. Evert, Koen en Marc (zijn eerste aanwezigheid dit seizoen) mogen ook nog optreden tijdens deze wedstrijd.
Zo maken zij ook hun minuten in deze ‘Jip&Janneke-competitie’ (woorden van een niet nader te noemen libero).
De 3e en 4e set worden met 16-25 en 17-25 gewonnen.
Voor de volgende uitwedstrijden is, door de chauffeur die 2 krentenbollen als diner had, bepaald dat er een strenge selectie aan de autodeur plaatvindt. Alleen Vlaggenschipspelers die geen haast hebben om naar huis te gaan, mogen meerijden. De anderen zien maar hoe zij thuiskomen.
Tekst: Ralph Muijs